woensdag 19 januari 2011

Driekoningen

Driekoningen
De epifanietijd, ook driekoningentijd genaamd, begint op 6 januari. Tot deze tijd behoren vier zondagen en vier weken. De zesde januari bezat vroeger in de christenheid een grote betekenis, die ver uitsteeg boven die van ons huidige kerstfeest. Volgens de Bijbel kwamen de drie wijzen (later koningen) pas op 6 januari met hun geschenken aan bij de stal in Bethlehem.
Kaspar gaf Jezus mirre, een parfum waarmee doden werden ingewreven, om aan te geven dat Jezus zou lijden en sterven. Van Melchior kreeg Hij het rode Goud, ten teken dat Hij de Koning der Koningen zou zijn. Balthasar bracht wierook mee, ten teken dat Jezus zou worden geëerd.
Dertig jaar later voltrok Johannes de Doper op 6 januari de Jordaan-doop aan Jezus van Nazareth. Johannes werd bij deze doop de getuige van de eigenlijke geboorte van Christus. Want 'de hemelen openden zich en hij schouwde de Godesgeest die nederdaalde als een duif en over hem kwam.' En de stem uit de hemel die Johannes op dit verheven moment kon horen, sprak: 'Dit is mijn geliefde Zoon, in wie ik mij openbaar.'
Dit moment wordt in een belangrijke passage uit het Lukasevangelie als volgt omschreven: 'Ik heb u heden verwekt.' Met de doop in de Jordaan, de geboorte van Christus op aarde in het lichaam van Jezus van Nazareth, beginnen de drie jaren op aarde van de Zoon Gods.

'Epifanie', 'verschijning' wordt deze tijd genoemd. Het woord vindt zijn oorsprong in het Griekse epiphaino = 'over-schijnen'. De ster die de koningen hadden gezien, was niet zichtbaar aan de uiterlijk waarneembare sterrenhemel. De belangrijke sterrenconstellaties uit die tijd vormden als het ware een profetische verwijzing naar de belangrijke geestelijke gebeurtenis, waarop de ingewijden in alle grote culturen wachtten.

De 'ster' die daar beleefd werd, was het geestelijke wezen van de goddelijke Zoon, die straalde over het kind op aarde. En deze 'ster' verbond zich tijdens de doop in de Jordaan met Jezus van Nazareth.


Feest en gebak

In de Middeleeuwen duurde het feest soms acht dagen. In sommige landen (waaronder Spanje) wordt Driekoningen nog steeds uitvoerig gevierd. Het is voornamelijk een kinderfeest dat veel weg heeft van het Sinterklaasfeest. Een paar weken voor Driekoningen schrijven kinderen een brief naar de drie koningen waarin ze vertellen wat ze graag willen hebben. Op 6 januari zijn er optochten waarbij de koningen snoepgoed naar de kinderen gooien.
Ieder kind wil graag een koning zijn. Op Driekoningendag bepaalt het lot je koningsschap. Een taart, brood, cake of koek kan dit uitgekozen worden in zich dragen. Je kunt drie bonen in het baksel verstoppen: twee witte en een bruine. Dat is om de mensen eraan te herinneren dat twee van de koningen wit waren en één bruin. Het kind dat de bruine boon krijgt, mag die dag koning zijn en is de baas over iedereen.

Overgenomen uit  Vrije Opvoedkunst
http://www.ontwerpt.nu/vo/vsdriekoningen.html

Drie Koningen 6 januari


Kerstmis is het verhaal van de herders die ingefluisterd door de engelen op zoek gaan naar het Kind in de stal (Lucasevangelie) en Driekoningen is het verhaal van de koningen die het kind verwachtten en geleid werden door de ster naar Betlehem (Mattheusevangelie).

Als het op 6 januari Driekoningen is, zijn de Herders al weg. Op oude schilderijen zie je het Kind ook vaak bij Maria op schoot zitten als de Koningen hem komen aanbidden, in plaats van liggend in de kribbe. De sfeer is veel minder vredig dan de sfeer die rond Kerstmis hangt. Bij de Oberuferkerstspelen komen de verschillen ook duidelijk naar voren; de stuntelige alvoelende herders tegenover de voorname, wijze alwetende koningen. De drie wijze koningen brachten, evenals de herders, geschenken mee. Met hun geschenken geven de drie koningen tekens over het leven van het kind. Van Melchior kreeg Hij het rode Goud, het beeld van de zuivere onaantastbare wijsheid, ten teken dat Hij de Koning der Koningen zou zijn. Balthasar bracht wierook mee, als beeld voor de overgave, ten teken dat Jezus zou worden geëerd. Casper gaf Jezus mirre, een parfum waarmee doden werden ingewreven, als beeld van de overwinning van de dood.

Dan is er nog de legende van een vierde wijze, Talander, waar onze school naar is vernoemd. Hij vertrok evenals de andere drie, maar kwam niet op tijd in Bethlehem omdat er op zijn weg zoveel ellende en armoede onder mensen was waar hij zijn aandacht aan gaf. Toen Talander op Golgotha Christus toch nog ontmoette sprak deze tot hem: “Wat je voor mijn broeders hebt gedaan, heb je voor mij gedaan!” Al had Talander Hem niet daadwerkelijk ontmoet, zijn hele zoektocht droeg hij de Christus in zichzelf door de wijze waarop hij geleefd en gewerkt had voor zijn medemens.







Wat betekent dit jaarfeest voor jezelf?

In deze koude wintertijd, waarin een lichtkiem of een ideaal in ons tot ontwikkeling wil komen, zijn we aangewezen op onze zielekwaliteiten. Door deze te oefenen wordt er voor deze kiemen een vruchtbare ‘aardegrond’ geschapen.

Onze beschaving neigt maar al te vaak tot kritiek, tot oordelen en afbreken en slechts weinig tot eerbied, tot vereren met hart en ziel. Wanneer we in staat zijn om vanuit ons innerlijk wezen in alle dingen het goede te zien en een afbrekend oordeel terug te houden, dan worden er nieuwe krachten in ons gewekt.

Wat we eveneens leren is ons inleven in deze nieuwe kiemen en hen geschenken geven. We kunnen ze net als de drie koningen met onze (in ontwikkeling zijnde) gaven van kennis, hartewarmte en vaardigheden (het denk-, gevoels- en wilsgebied) omringen tot ze volgroeid zijn en in de wereld op eigen benen kunnen staan.

Ben ik, zoals de koningen, bereid te doen wat mijn innerlijke stem mij opdraagt? Of vlucht ik, net zoals Herodes, uit angst in wanhoopsdaden? Volg ik de drang naar macht, of handel ik in dienst van wat in hogere zin het goede heet?



Hoe het feest gevierd kan worden op school:

De kinderen komen vol spanning de klas in, want vandaag mogen er drie kinderen de koningen zijn. Er is een driekoningenbrood gebakken met drie boontjes erin. Een bruin boontje voor koning Casper en twee witte voor Balthasar en Melchior. De kinderen die het stukje brood krijgen met een boontje erin, zijn voor die dag koning. Met een kroontje! En dat is een grote eer!
Hierna wordt het Driekoningenspel gespeeld.
Overgenomen van Vrije School Talander

http://www.talander.org/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten